Agora



Agora
apágome
pierdu el color de las mías mejillas
vaise el bricho de los miéus güechos
la sonrisa qu ´amaste
el guiño cómpliz
el afalago buscao ya escundiu.
Encóxome
siento esti frío
esti desamparu
esta l.lerza, esti dolor
esti temblor nos l.labios.
Nun soi quien
a respirare nesti cuarto
recocher la tóu ropa
l.leer los tous l.libros
golerte a lo lejos,
agora que tanto prestaríame lu facer.
Recuerdu
los besos
las pal.labras
la mirada directa
que provoca un suspiro
ya l.luego apriétame
cono abrazo eterno
que son los tuos deus baxo el míu ombligu.
Quédome
aiquí sentada
clamando un minutu
nel que tou quizá
recuerdes el miéu nome
agora olvidao
agora dolio,
crucificao baxo esti teito
que de nada protéxeme.


Ahora

me apago
pierdo el color de las mejillas
se va el brillo de mis ojos
la sonrisa que amaste
el guiño cómplice
la caricia buscada y escondida.
Me encojo
siento este frío
este desamparo
este miedo, este dolor
este temblor en los labios.
No puedo
respirar en este cuarto
recoger tu ropa
leer tus libros
olerte a lo lejos,
ahora que tanto quisiera hacerlo.
Recuerdo
los besos
las palabras
la mirada directa
que provoca un suspiro
y luego me aprieta
con el abrazo eterno
que son tus dedos bajo mi ombligo.
Me quedo
aquí sentada
clamando un minuto
en el que tú quizá
recuerdes mi nombre
ahora olvidado
ahora dolido,
crucificado bajo este techo
que de nada me cubre.

Comentarios

Anónimo ha dicho que…
Carmen, este ritmo pausado me gusta. Felicidades por tu nuevo Blog.

Lo más leído